Η επιλεκτική ωριμότητα και η κοινωνική υποκρισία γύρω από την εφηβεία
Η επιλεκτική ωριμότητα και η κοινωνική υποκρισία γύρω από την εφηβεία Ένα νεαρό άτομο στην εφηβεία είναι ώριμο να έχει πολιτική σκέψη, κοινωνική συνείδηση, έχει επίγνωση της σεξουαλικότητας του αλλά όταν μαχαιρώνει, επανειλημμένα και με σκοπό, είναι παιδί και μάλιστα παραπλανημένο. Αυτή η αντίφαση δεν είναι τυχαία ούτε ουδέτερη αλλά αποκαλύπτει ένα ολόκληρο σύστημα αντίληψης που μεταχειρίζεται τους εφήβους σαν εργαλείο, άλλοτε για να τους φορτώσει υπευθυνότητες όταν χρειάζεται πειθαρχημένους μικρούς πολίτες που θα σκύβουν το κεφάλι και θα προσαρμόζονται στις επιταγές της αγοράς, της εκπαίδευσης που λειτουργεί ως μηχανισμός συμμόρφωσης και της οικογένειας που συχνά λειτουργεί ως μηχανισμός ελέγχου και άλλοτε για να τους αφαιρέσει κάθε έννοια αυτονομίας και κριτικής σκέψης όταν χρειάζεται να τους παρουσιάσει ως αθώα, εύπλαστα, αμέτοχα υποκείμενα για να απαλλάξει το πολιτικό σύστημα από τις ευθύνες του και από τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που γεννούν βία. Σε αυτό το πλαίσιο...
