Περί φόνου και βίας
ΠΕΡΙ ΦΟΝΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ Ο φόνος αποτελεί ένα ζήτημα που διαχρονικά συγκλονίζει τη σκέψη και τις συνειδήσεις. Δεν εγκρίνω τον φόνο, ούτε καν την πολιτική δολοφονία. Ανεξαρτήτως της πλευράς από την οποία προέρχεται, είτε από τα (ακρο)δεξιά είτε από προοδευτικά χέρια, η βία έχει πάντα ηθικές, πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Η βία από προοδευτική σκοπιά, μάλιστα, συχνά λειτουργεί σε αντιδραστική κατεύθυνση, ιδιαίτερα όταν υποκαθιστά τις συλλογικές δράσεις του μαζικού, εργατικού κινήματος. Ούτε η πολιτική δολοφονία, από ριζοσπαστική θέση, φέρνει νομοτελειακά την ανατροπή μιας κατάστασης εξαίρεσης και βίας. Αξίζει να θυμηθούμε ότι, στην τσαρική Ρωσία, ιδρύθηκαν διάφορες μυστικές οργανώσεις, ορισμένες εκ των οποίων ανέπτυξαν τρομοκρατική δράση, φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου Β΄ το 1881, χωρίς όμως να αλλάξει το καθεστώς. Μόνο η εργατική, σοσιαλιστική Ρωσική Επανάσταση το 1917 πέτυχε κάτι τέτοιο, με άλλες ιδέες, μεθόδους και εργαλεία, έστω και για περιορισμένο χρόνο....
