Για τη δολοφονική «ανθρωπιστική» βοήθεια στη Γάζα

 

Για τη δολοφονική «ανθρωπιστική» βοήθεια στη Γάζα 

Η Γάζα στενάζει κάτω από την πολιορκία, τη λιμοκτονία και τους βομβαρδισμούς. Σ’ αυτήν την πραγματικότητα, κάθε πράξη που φέρει την ετικέτα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» οφείλει να κρίνεται αυστηρά ως προς το αν πραγματικά σώζει ζωές ή αν, αντίθετα, τις θέτει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Τα πρόσφατα γεγονότα με τη ρίψη τροφίμων από αέρος, που στοίχισαν την ζωή σε αμάχους, δεν αποτελούν «ατυχία», αλλά προβλέψιμο αποτέλεσμα μιας επικίνδυνης και αναποτελεσματικής πρακτικής.

Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα έχανε τη ζωή του από τη ρίψη των κιβωτίων της λεγόμενης «ανθρωπιστικής» βοήθειας στη Γάζα. Ο μόνος πραγματικά ασφαλής τρόπος παράδοσης δεν είναι άλλος από την προσγείωση του αεροπλάνου —κάτι που η δολοφονική κυβέρνηση του Ισραήλ δεν επιτρέπει— ή από την απελευθέρωση των φορτηγών με τη μαζική βοήθεια προς τη Γάζα, που παραμένουν εγκλωβισμένα στα σύνορα με την Αίγυπτο από το ίδιο κράτος-απαρτχάιντ.

Οι Παλαιστίνιοι, ο ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν καταγγείλει επανειλημμένα ότι η ρίψη ανθρωπιστικής βοήθειας από τον αέρα είναι τόσο ανεπαρκής όσο και επικίνδυνη, και ζητούν το άμεσο άνοιγμα των χερσαίων περασμάτων που έχει αποκλείσει το Ισραήλ. Βίντεο καταγράφει πακέτο να χτυπάει έναν άνθρωπο στο κεφάλι. Άλλο βίντεο, επιβεβαιωμένο από το Al Jazeera, δείχνει τις πρώτες στιγμές μετά την πτώση πακέτου πάνω σε ένα παιδί, τον Μουχάναντ Ζακάρια Έιντ, σύμφωνα με τοπικά μέσα, ενώ αναζητούσε βοήθεια κοντά στον διάδρομο Νετζαρίμ, στην κεντρική Γάζα. Κάτοικοι που βρίσκονταν εκεί έσπευσαν στο πλευρό του, προσπαθώντας να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες, καθώς ήταν γεμάτο αίματα. (Δείτε εδώ την είδηση) 

Το θύμα του πρόσφατου περιστατικού ήταν ένας νεαρός Παλαιστίνιος, που σκοτώθηκε από ελληνικό κιβώτιο. Η λέξη «έτυχε» εδώ είναι σχήμα λόγου, γιατί στην πραγματικότητα το τραγικό αυτό αποτέλεσμα ήταν θέμα χρόνου, δεδομένου του πλήθους των εξαθλιωμένων Παλαιστινίων που, εξαιτίας της οργανωμένης επιχείρησης λιμοκτονίας του Ισραήλ, αναζητούν έστω ένα σακί αλεύρι για να επιβιώσουν.

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που συμμετείχε στη συγκεκριμένη επιχείρηση· συνεπώς, ο θάνατος αυτός θα συνέβαινε ανεξάρτητα από το ποιας χώρας το κιβώτιο θα έπεφτε. Κατά σύμπτωση, ήταν ελληνικό, γεγονός που προσθέτει έναν ακόμη λόγο καταδίκης της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμμετέχει ενεργά στη γενοκτονία του ηρωικού παλαιστινιακού λαού.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμη ζήτημα: λίγες μέρες πριν, η Ισπανία και η Γερμανία έριξαν με τον ίδιο τρόπο την «ανθρωπιστική» τους βοήθεια και παρουσιάστηκαν ως ήρωες. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η κίνηση αυτή κρίθηκε —και δικαίως— υποκριτική. Οι πρώτοι εισέπραξαν επαίνους από αρκετούς φιλοπαλαιστίνιους αγωνιστές· οι δεύτεροι καταδικάστηκαν, δυστυχώς χωρίς να συμβεί το ίδιο και με τους πρώτους.

Αυτή η διαφορά αντίδρασης φανερώνει μια ασυνέπεια που χρειάζεται να διορθωθεί. Η αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό οφείλει να είναι καθολική και αμερόληπτη, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση ή τη χώρα που προβαίνει σε πράξεις οι οποίες, ακόμη και με το πρόσχημα της βοήθειας, συντελούν στο ίδιο θανατηφόρο αποτέλεσμα. Η συνέπεια στην κριτική δεν αποδυναμώνει το κίνημα· το ενισχύει, γιατί δείχνει ότι δεν κλείνει τα μάτια σε καμία μορφή συνενοχής. Μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει αξιόπιστο και να εμπνέει εμπιστοσύνη σε όσους δίνουν αγώνα για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη στη Γάζα.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο: απαιτείται μαζική και καθολική καταδίκη κάθε τέτοιας ενέργειας, που προσθέτει ακόμη περισσότερα θύματα στις γενοκτονικές επιχειρήσεις του Ισραήλ. Οι ρίψεις αυτές δεν προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό· στην καλύτερη περίπτωση εξασφαλίζουν μια ελάχιστη και πρόσκαιρη ανακούφιση, ενώ ο ίδιος συνεχίζει να αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του. Αντίθετα, αφήνουν το πεδίο ελεύθερο στο Ισραήλ και στον εγκληματία πολέμου Μπενιαμίν Νετανιάχου να κλιμακώνουν ανενόχλητοι το δολοφονικό τους έργο.

Από αυτή την άποψη, οι σημερινές κινητοποιήσεις σε σχεδόν εκατό τουριστικούς προορισμούς και λιμάνια της χώρας, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για την Παλαιστίνη, δεν είναι απλώς απαραίτητες· είναι αναγκαίες όσο ποτέ. 

Ειρηναίος Μαράκης

9/8/2025