Τα «προβλήματα της πόλης» και η πολιτική της ανατροπής

 

Τα «προβλήματα της πόλης» και η πολιτική της ανατροπής

Ήταν ένα συχνό επιχείρημα σε όλες τις προεκλογικές περιόδους – το 2014, το 2019 και το 2023 – που απευθυνόταν αποκλειστικά προς τα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς: «Έχουμε τοπικές εκλογές, πώς είναι δυνατόν να μιλάτε για αυτά τα θέματα; Έχουμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα της πόλης. Αυτά που λέτε δεν μας αφορούν άμεσα». Στην πραγματικότητα, αυτό το επιχείρημα επιχειρούσε να φιμώσει κάθε αναφορά στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, στις απεργίες, στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, στον αγώνα για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, στις μάχες ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση, στον αγώνα κατά του πολέμου και ενάντια στις αμερικανικές βάσεις. Απαιτούσε να σιωπήσουμε για την καπιταλιστική κρίση και τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων των μνημονίων και των διαδόχων τους, για την επίθεση στη δημόσια υγεία και παιδεία, για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων. Προσπαθούσε να αποκλείσει κάθε κριτική στις αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν ο Καλλικράτης και ο Κλεισθένης, οι οποίες αναμόρφωσαν το τοπικό κράτος ώστε να λειτουργεί ως βραχίονας της κεντρικής πολιτικής.

Η ίδια λογική ήθελε να μείνουν εκτός συζήτησης τα ζητήματα στέγης και η εκτίναξη των ενοικίων, η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση των δημοσίων αγαθών όπως το νερό, η ενέργεια και οι μεταφορές αλλά και η περιβαλλοντική λεηλασία που εκδηλώνεται με ανεξέλεγκτες «επενδύσεις» σε ΑΠΕ, εξορύξεις και καταστροφή βουνού και θάλασσας. Ήθελε να μη συζητηθούν οι πολιτικές «ανάπτυξης» που ευνοούν το τουριστικό κεφάλαιο και το real estate εις βάρος των κατοίκων, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η εγκατάλειψη των ευάλωτων ομάδων – αστέγων, προσφύγων, μεταναστών, ατόμων με αναπηρία. Να ξεχαστούν η αστυνομοκρατία και οι κατασταλτικές επιχειρήσεις ενάντια σε καταλήψεις, σωματεία και συλλογικότητες, οι επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, αλλά και η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις και οι διαπλοκές της τοπικής αυτοδιοίκησης με εργολάβους και επιχειρηματίες.

Όμως όλα αυτά είναι ακριβώς τα «προβλήματα της πόλης», τα οποία η κυρίαρχη πολιτική θέλει να αποκόψει από την καθημερινότητα των κατοίκων και από την ίδια τη συζήτηση για το τι σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση. Οι αποκαλύψεις σχετικά με την εγκληματική οργάνωση στα Χανιά, η σύνδεση νόμιμων επιχειρήσεων του τουρισμού και άλλων κλάδων με το οργανωμένο έγκλημα, οι επικοινωνίες δημόσιων λειτουργών – του Δημάρχου Χανίων και του Διοικητή του Νοσοκομείου – με αρχιμαφιόζους για ζητήματα δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος, η εμπλοκή των αμερικανικών βάσεων στην εκλογή Μητροπολίτη στα Χανιά, το ξεπούλημα δημόσιων και ιστορικών χώρων σε ισραηλινές και γερμανικές εταιρείες, ο ρόλος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και οι προσωπικές σχέσεις του ίδιου του πρωθυπουργού με πρόσωπα του κυκλώματος, το εμπόριο ναρκωτικών, η μαφία των παραλιών και των τραπεζοκαθισμάτων, επιβεβαιώνουν για πολλοστή φορά ποιος είχε δίκιο και ποιος έβλεπε καθαρά την πραγματικότητα.

Γι’ αυτό, το επιχείρημα πως «αυτά δεν είναι θέματα των τοπικών εκλογών» αποδεικνύεται πέρα για πέρα ψευδές και επικίνδυνο. Γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι αποστειρωμένο γραφειοκρατικό πεδίο που ασχολείται μόνο με τα σκουπίδια και τον φωτισμό, αλλά κρίκος της συνολικής κρατικής και καπιταλιστικής μηχανής, που υπηρετεί ή αντιμάχεται τις ίδιες πολιτικές που διαλύουν τις ζωές μας. Το ζήτημα της στέγης, η ιδιωτικοποίηση του νερού, η εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων, η μαφία του τουρισμού, οι αμερικανικές βάσεις, η διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα, η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός, η καταστολή και η περιστολή δικαιωμάτων, δεν είναι «ξένα» προς την πόλη· είναι η ίδια η πόλη, είναι το πώς οργανώνεται η καθημερινότητα, είναι το αν οι κάτοικοι θα ζήσουν με αξιοπρέπεια ή θα παραδοθούν βορά στα συμφέροντα των λίγων. Αυτός είναι ο λόγος που οι αντικαπιταλιστικές, ριζοσπαστικές και επαναστατικές δυνάμεις είχαν και θα έχουν πάντα δίκιο να βάζουν αυτά τα ζητήματα στο επίκεντρο της συζήτησης για τις τοπικές εκλογές: γιατί χωρίς αυτά, η πολιτική για την πόλη μετατρέπεται σε διαχείριση της σήψης και των κυκλωμάτων που τη λυμαίνονται.

Γι’ αυτό ο αγώνας στις τοπικές εκλογές δεν μπορεί να περιορίζεται στη «διαχείριση» με δεξιό ή «αριστερό» πρόσημο αλλά οφείλει να γίνει μέρος μιας συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών που καταστρέφουν τις ζωές μας. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που στηρίζει με κάθε τρόπο τη διαπλοκή με το κεφάλαιο, τους μαφιόζους και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που θωρακίζει το κράτος της καταστολής, που παραδίδει τον δημόσιο πλούτο σε πολυεθνικές και ιμπεριαλιστές, πρέπει να πέσει. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από απεργιακούς αγώνες διάρκειας, μέσα από τον ξεσηκωμό στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και στους δρόμους.

Είναι αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην περιβαλλοντική καταστροφή, στα εγκλήματα κάθε είδους που στρέφονται ενάντια στις ζωές και τις ανάγκες των ντόπιων και μεταναστών εργατών, των γυναικών, των φτωχών, της νεολαίας. Είναι αγώνας για να υπερασπιστούμε τη στέγη, τη δουλειά, την παιδεία, την υγεία, τους ελεύθερους χώρους, την ίδια την αξιοπρέπεια μας. Είναι αγώνας για να τσακίσουμε τον ρατσισμό και τον φασισμό, να σταματήσουμε την έμφυλη βία και την καταπίεση, να βάλουμε φρένο στον πόλεμο και τις βάσεις που μετατρέπουν τον τόπο μας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Μόνο μέσα από τη συλλογική οργάνωση και δράση, με πολιτικές που δεν σκύβουν το κεφάλι αλλά συνδέουν την πόλη με το συνολικό μέτωπο της αντίστασης, μπορούμε να ανοίξουμε τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, καταπίεση και πολέμους. Μια κοινωνία της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τους «σωτήρες» που ξεπουλούν τις πόλεις και τις ζωές μας. Έχουμε μόνο να οργανωθούμε και να παλέψουμε. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να ανατραπεί από τα κάτω, με απεργιακούς αγώνες διάρκειας, με τα σωματεία, τις συλλογικότητες, τις γειτονιές που σηκώνουν κεφάλι. Να τσακίσουμε τη μαφία της πολιτικής, του κεφαλαίου και της καταστολής, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη στέγη, στη δουλειά, στην παιδεία, στην υγεία, στην ελευθερία. Για τις ζωές των ντόπιων και μεταναστών εργατών, των γυναικών, των φτωχών, της νεολαίας, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους. 

Ειρηναίος Μαράκης

Χανιά, 5/9/2025