Για την πορεία του Πολυτεχνείου σε καιρό πανδημίας: Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά | σχόλιο

 

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Διάβασα με προσοχή τη δημόσια τοποθέτηση της συντρόφισσας Ζαμπίας Γλυνιαδάκη και των συντρόφων Μανώλη Φραγκάκη και Δημήτρη Μακρέα, γιατρών, σχετικά με την αναγκαιότητα να μην πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση και η πορεία του Πολυτεχνείου. (Διαβάστε εδώ: https://www.facebook.com/710523505/posts/10158984413913506/?app=fbl) Με αφορμή την παρέμβαση των συντρόφων ακολουθεί το παρακάτω σχόλιο. 

Η αλήθεια είναι ότι η τοποθέτηση των συντρόφων γιατρών, όπως και άλλων που ζητούν να μην πραγματοποιηθεί η πορεία, ξεκινάει από ένα βασικό λάθος. Διαχωρίζει την προστασία της δημόσιας υγείας από το πολιτικό διακύβευμα. Αυτό οδηγεί την συζήτηση να ξεκινήσει από τα βασικά.

Στην περίπτωση που μας αφορά, πρέπει να πούμε ότι τα υγειονομικά δεδομένα έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί τόσο από τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, όσο και από τις αιτίες που οδήγησαν να βρισκόμαστε αντιμέτωποι διεθνώς με την μεγαλύτερη υγειονομική κρίση από την ισπανική γρίπη του 1918.

Οι απόψεις που ζητούν να μην διαδηλώσουμε στο Πολυτεχνείο χρησιμοποιώντας ως αιτιολογία τη διασπορά της νόσου ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση - η μόνη υπεύθυνη για την υπαρκτή διασπορά - εφαρμόζει ένα σωρό αντεργατικές και κατασταλτικές πολιτικές με αφορμή τον covid-19, μόνο άσχημες υπηρεσίες έχουν να προσφέρουν σε όλους εμάς που αντιμετωπίζουμε τον διπλό εχθρό της κυβέρνησης και της πανδημίας. Δυστυχώς, αυτές οι θέσεις - οι οποίες εκφράζουν ένα πραγματικό ενδιαφέρον για την κατάσταση και ιδιαίτερα εφόσον εκφράζονται από σύντροφους γιατρούς - δίνουν τροφή για στοχοποίηση των αγωνιστών στα διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, στα ΜΜΕ κτλ. Ιδιαίτερα όταν αυτές τις μέρες η αστυνομία με πρόσχημα την πανδημία εισβάλει στο Πολυτεχνείο, συλλαμβάνει περαστικούς ή τηλεφωνεί σε αγωνιστές και τους απειλεί να μην συμμετέχουν στην πορεία.

Γράφουν ακόμα οι σύντροφοι να τιμήσουμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με άλλους τρόπους. Πέρα ότι δεν πάμε να τιμήσουμε απλά την εξέγερση αλλά να διαδηλώσουμε για τα δημοκρατικά δικαιώματα μας στο εδώ και τώρα, πολύ θα ήθελα να μάθω ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι τρόποι που ζητούν οι σύντροφοι. Δεν θα έπρεπε να αναφέρουν, έστω ενδεικτικά, κάποιους από αυτούς;

Τέτοιες παρατηρήσεις θυμίζουν το κλασικό που λένε διάφοροι κατά καιρούς "Οι απεργίες δεν βγάζουν αποτέλεσμα, πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους". Όμως αυτούς τους άλλους τρόπους, δεν τους μάθαμε ποτέ... Ούτε είδαμε ποτέ τους αρνητές της απεργίας να συμμετέχουν με κάποια διαφορετική, εναλλακτική λύση. Η διαφορά είναι ότι στη δίκη μας περίπτωση υπάρχουν τρόποι. Μάσκες, αντισηπτικά, αποστάσεις και η αναγκαία προσοχή με νοιάξιμο για τον άλλον.

Όπως επίσης γράφει ο Θανάσης Καμπαγιάννης σε δική του παρέμβαση:

"Χρειάζεται να καταφύγουμε σε υγειονομικά πρωτόκολλα που έχουν προταθεί σε ανάλογες περιπτώσεις υπαίθριων συγκεντρώσεων, όπως είναι οι λαϊκές αγορές. Στις λαϊκές αγορές συγκεντρώνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι για να προμηθεύτουν τρόφιμα και άλλα προϊόντα. Και όμως το κράτος δεν τις απαγορεύει: τις οριοθετεί και κατ' αυτόν τον τρόπο τις προστατεύει. Ο προφανής υγειονομικός λόγος είναι ότι πρόκειται για υπαίθριες συγκεντρώσεις (όχι δηλαδή σε κλειστούς χώρους). Τα μέτρα είναι γνωστά: αποστάσεις, μάσκες, αντισηπτικά, σύσταση για αποχή ευπαθών ομάδων.

Αυτά θα έπρεπε να έχουν ειπωθεί από την κυβέρνηση και για τις συγκεντρώσεις. Αλλά για ευνόητους λόγους, η κυβέρνηση επέλεξε το συγκεκριμένο πεδίο αρρύθμιστο, γιατί θέλει να το καταστείλει και εν τέλει να το καταργήσει". 

(https://aristeros-sxoliasmos.blogspot.com/2020/11/17.html) 

Αλλά έστω ότι δεν θα κατέβουμε στη συγκέντρωση. Πιστεύουνε ότι η κυβέρνηση σαν καλή μανούλα θα πάψει να ρίχνει τις ευθύνες της σε όλους μας; Ούτε αυτό σχολιάζουν οι σύντροφοι γιατροί στην παρέμβαση τους, όπως θα όφειλαν πιστεύω, κι αυτό είναι προβληματικό.

Θα κλείσω το σχόλιο μου, υπενθυμίζοντας ότι στις 12 Νοέμβρη υπήρξαν μαζικές κινητοποιήσεις στις πύλες των νοσοκομείων διεκδικώντας τα αυτονόητα μέσα στην πανδημία. Οι κινητοποιήσεις είχαν μαζική συμμετοχή από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό διάφορων νοσοκομείων πανελλαδικά καθώς και από αλληλέγγυους και έδειξαν για πολλοστή φορά ότι μόνο μέσα από τη μεγαλύτερη συσπείρωση και την οργάνωση των αγώνων από τα κάτω μπορούμε να παλέψουμε για μια καλύτερη ζωή χωρίς τον covid-19 ή οποιαδήποτε άλλη ζωονόσο και φυσικά, χωρίς ένα σύστημα που μας φορτώνει τις δικές του επιλογές που εύκολα χωρίς συναίσθηση και ντροπή, μας οδηγεί στην εργασιακή σκλαβιά και στον θάνατο.