Καταγγελία - Δημόσιοι χώροι και αρχαιολογικά μνημεία για καλλιτέχνες Α' και Β' κατηγορίας στα Χανιά

Η Νικόλ Σουβατζή, μουσικός και καθηγήτρια μουσικής, ανάρτησε στο προφίλ της στο Facebook σε δημόσια κοινοποίηση σχόλιο για την προσπάθεια της να πάρει άδεια σχετικά με μια καλλιτεχνική δράση στις Ρωμαϊκές δεξαμενές στην αρχαία Απτέρα στα Χανιά όπου θα περιλάμβανε ηχογράφηση και βιντεοσκόπηση ενός κομματιού στην κλασική κιθάρα με σκοπό την ανάδειξη της μοναδικής ακουστικής του χώρου και με την άσχημη κατάληξη της προσπάθειας της να πάρει την άδεια καθώς αντιμετώπισε την πλήρη απαξίωση και αδιαφορία για την πρόταση της από την αρμόδια. Παραθέτουμε το σχόλιο χωρίς δική μας ενδιάμεση παρέμβαση και τα συμπεράσματα δικά σας:

«Σήμερα το πρωί πήγα στα γραφεία της εφορίας αρχαιοτήτων Χανίων να κάνω αίτηση για να πάρω άδεια να ηχογραφήσω/βιντεοσκοπήσω ένα κομμάτι στην κλασική κιθάρα στις Ρωμαϊκές δεξαμενές στην αρχαία Απτερα με στόχο να αναδείξω την μοναδική ακουστική του χώρου.
Προφανώς προβλέπεται η βιντεοσκόπηση από το νόμο διότι υπάρχει φόρμα αίτησης από το Υπουργείο Πολιτισμού όπου μπορείς να ζητήσεις άδεια βιντεοσκόπησης και στην περίφημη αυτή φόρμα υπάρχουν κουτάκια να συμπληρώσεις για το αν είσαι οργανισμός, εταιρεία παραγωγής, ι-δι-ώ-της και πολλά άλλα. Ακόμα και το αν πρόκειται για διαφημιστική χρήση. Επίσης υπάρχουν πεδία στα οποία περιγράφεις τον εξοπλισμό σου, αν θα κάνεις αεροφωτογράφηση και διάφορα τέτοια ωραία.
Οι ατάκες που άκουσα εγώ μιλώντας με την υπεύθυνη στην οποία πήγα να με βοηθήσει ώστε να συμπληρώσω σωστά την αίτηση:
- Να ξέρετε ότι κανονικά δεν δίνουμε άδεια σε ιδιώτες.
- Γιατί δεν πηγένετε κάπου αλλού? υπάρχουν κι άλλοι χώροι.
- Αν δώσουμε άδεια σε εσάς μετά θα έρθουν όλοι οι Χανιώτες και θα θέλουν να κάνουν το ίδιο.
- Το ξέρετε ότι θα πρέπει να πληρώσετε τέλος? και μετά για διαδικτυακή χρήση υπάρχει χρέωση ανα δευτερόλεπτο!
Δείτε παρακαλώ και τον παρακάτω διάλογο!
Εγώ: Για το πρόσφατο event με την φωταγώγηση του χώρου (το οποίο παρεπιπτόντως δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε γιατί οι προσκλήσεις εξαντλήθηκαν μέσα σε τρεις ώρες και ο νοών νοήτω) και που γνωρίζω ότι οργανώθηκε από ιδιώτη πώς δόθηκε άδεια?
Εκείνη: αυτό ήταν ανάθεση από εμάς.
Εγώ: ωραία. πώς μπορώ να συνεργαστώ μαζί σας?
Εκείνη: (κενό)
Εγώ: που και πώς θα μπορούσα να καταθέσω την πρόταση μου μήπως σας ενδιαφέρει?
Εκείνη: (σιγή ιχθύος)

Εγώ: Αν είναι να κάνω τσάμπα την αίτηση τότε να μην την κάνω καθόλου.
Εκείνη: Ε, ναι.
Εγώ: (σκίζω την αίτηση μπροστά της)
Εκείνη: (χαμόγελο)

Θα ήθελα να πω χίλια πράγματα, για τους ανθρώπους χωρίς όραμα, για το πώς ένας δημόσιος χώρος καταλήγει να γίνεται το μαγαζάκι του κάθε μαντρόσκυλου που είναι εκεί για να τον φυλάει, για τους καλλιτέχνες Α' που παίρνουν τους χώρους και τις αναθέσεις και τους καλλιτέχνες Β' που δεν μπορούν ούτε την άδεια να ζητήσουν και πολλά άλλα...
Αλλά θα πω αυτό και νομίζω θα τα καλύψω όλα.
Ε, άι σιχτίρ !!!»