Πρώτο σχόλιο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – καμία αναμονή – συνεχίζουμε αγωνιστικά και αντικαπιταλιστικά

Πρώτο σχόλιο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – καμία αναμονή – συνεχίζουμε αγωνιστικά και αντικαπιταλιστικά

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

   Ας το γράψουμε για άλλη μια φορά και ιδιαίτερα τώρα που έχουμε μια νέα κυβέρνηση που καλείται να μην ακολουθήσει το παράδειγμα των προηγούμενων. Η κυβέρνηση των Σαμαρά και Βενιζέλου έφυγε με τους αγώνες και τις αγωνιστικές δράσεις των εργαζομένων και με την ανυποχώρητη στάση τους στα μεγάλα ζητήματα – του χρέους, της άρσης των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων, στο να αντιμετωπιστεί η φτώχεια και η εξαθλίωση, να αντιμετωπιστεί ριζικά ο ρατσισμός και η φασιστική απειλή. Οι εκλογές κλείδωσαν τις εξελίξεις και επιβεβαίωσαν την διάθεση για ουσιαστικές αλλαγές στην κοινωνία. Οι υπηρέτες των μνημονιακών πολιτικών έφυγαν και να, η Ελπίδα έρχεται, ανατέλλει πάνω από κουρασμένες κι ανυπότακτες συνειδήσεις, πάνω απ’ το ξεπουλημένο σώμα της χώρας, πάνω από κάθε τρομολάγνο και επιβουλευτή της αξιοπρέπειας μας. Είναι πράγματι έτσι;

   Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι συγκεκριμένες εξελίξεις, δηλαδή το φευγιό μιας από τις χειρότερες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, μας χαροποίησαν ιδιαίτερα. Είναι άλλο πράγμα να λειτουργείς, να ζεις κάτω από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση κι άλλο από κάτω από συμμορίες που έχασαν από καιρό την όποια νομιμοποίηση είχαν. Ναι, έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε και να αισιοδοξούμε για το μέλλον μας! Ιδιαίτερα που σε αυτές τις εκλογές και σε ανοδική σχέση με την εκλογική αναμέτρηση του 2012 καταγράφηκε μια σαρωτική άνοδος της Αριστεράς και επιβεβαιώθηκε με κάθε τρόπο η αριστερή-κινηματική-αγωνιστική στροφή των εργαζομένων και της κοινωνίας. Δικαιολογημένα όλοι πανηγυρίζουν και βάζουν μπροστά τα αιτήματα για να ξηλώσουμε τρόικες, μνημόνια και νεοναζί. Ήδη όμως έχουμε μπροστά μας τα δείγματα της νέας διακυβέρνησης, μια αριστερο-δεξιάς κυβέρνησης στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας» και της «συνέχειας του κράτους», που αμέσως έβαλέ στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τις υποσχέσεις για μια κυβέρνση της Αριστεράς, συνεργαζόμενη με τον Πάνο Καμμένο και το ακροδεξιό, ρατσιστικό, ισλαμοφοβικό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Με λίγα λόγια θα χρειαστεί να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων που έφεραν την ανατροπή, για να μην «καεί» το μαζικό αριστερό ρεύμα, για να το μετατρέψουμε σε εργατικές και αντιφασιστικές νίκες. Χρειαζόμαστε δυνατό εργατικό κίνημα ενάντια στις δεξιές υποχωρήσεις και πιέσεις που ειναι σίγουρο ότι θα γίνουν, χρειαζόμαστε δυνατή και αυτοτελής κινηματικά και πολιτικά την αντικαπιταλιστική αριστερά, ανεξάρτητη από την νέα κυβέρνηση. Και φυσικά, να μην σταματήσουμε ως εργαζόμενοι την κριτική μας, να μην δώσουμε καμία περίοδο χάριτος ιδιαίτερα όταν και οι διεθνείς εταίροι μας δεν δίνουν ανάσα στην κυβέρνηση και στη χώρα διεκδικώντας το παράνομο και χιλιοπληρωμένο χρέος. Κάθε θετικό έργο της κυβέρνησης χρειάζεται να το στηρίξουμε και να το τραβήξουμε στα άκρα μέχρι να ολοκληρωθεί, σε κάθε αντεργατική πολιτική υποχώρηση από την ικανοποιήση στοιχειωδών δημοκρατικών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων πρέπει να σταθούμε απέναντι. Γι’ αυτό θα ήταν χρήσιμο διάφορα στελέχη της κυβερνητικής Αριστεράς, κινηματικά ή «κινηματικά», δεν έχει σημασία, να μην βάζουν πάγο σε κάθε τέτοια διάθεση κριτικής και αγώνα. Κι ας θυμηθούμε ότι με τέτοιες λογικές αποδυναμώθηκε η Αριστερά και το κίνημα τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1981 και μετά τρέχαμε και δεν φτάναμε...

   Επίσης, για όσους επιχειρούν να αμφισβητήσουν την άνοδο της Αριστεράς καλό είναι να τους θυμήσουμε ότι η αλήθεια βρίσκεται στους αριθμούς ακόμα και για τα εκλογικά αποτελέσματα. Με απλές πράξεις μπορούν να βγουν χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα. Το άθροισμα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς πανελλαδικά φτάνει το 42,56%. Στις εργατογειτονιές των μεγάλων πόλεων τα νούμερα γίνονται ακόμη μεγαλύτερα: στη Β΄Αθήνας φτάνουν στο 45,1% και στη Β΄ Πειραιά στο 51,2%!  Σε πείσμα των δεξιών και, δυστυχώς, των αριστερών εκλογολόγων που λένε ότι αυτή η πρόσθεση δεν είναι θεμιτή, όλοι εμείς που βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου ξέρουμε καλά ότι αυτό το ρεύμα γεννήθηκε και βρέθηκε μαζί στις πανεργατικές απεργίες, στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια, στις πλατείες, σε κάθε μεγάλη και μικρή κινητοποίηση. Ξέρουμε ότι όταν καλούσαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ στο Ραδιομέγαρο, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των υπόλοιπων σχημάτων και κομμάτων της Αριστεράς, ήταν εκεί πλάι-πλάι, το ίδιο και όταν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Η ίδια εικόνα υπάρχει και στα Χανιά, στον νομό μας όπου επιβεβαιώνεται η αριστερή στροφή των εργαζομένων και η βαθειά κρίση στον χώρο της ΝΔ, της Ακροδεξιάς (ΑΝΕΛ-ΛΑΟΣ) αλλά και της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Με βάση τα οριστικά αποτελέσματα για τον Νομό Χανίων από το Υπουργείο Εσωτερικών και τους συγκριτικούς πίνακες με τις εκλογές του 2012 η Αριστερά αυξάνει τις δυνάμεις της ως ρεύμα και ανά κόμμα.
Αναλυτικά, οι ΣΥΡΙΖΑ + ΚΚΕ + ΑΝΤΑΡΣΥΑ + (ΚΚΕ (μλ )- ΜΛ ΚΚΕ) το 2012 έφτασαν στο 38.25% και με 33.400 ψήφους ενώ το 2015 (με την ΟΚΔΕ) είχαν άνοδο στο 49.04% και με 44.202 ψήφους. Αντίθετα, η Χρυσή Αυγή έπεσε από το 5.48% και 4.788 ψήφους στο 4.33% και με 3.900 ψήφους. Επίσης η (ακρο)Δεξιά στα Χανιά (ΝΔ + ΑΝΕΛ + ΛΑΟΣ+ ΧΑ) από το 2012 με 36.03% και 31.464 ψήφ. έπεσε στο 31.92% και 28.876 ψήφους και προσθέτοντας μαζί τα αποτελέσματα της Τελείας και της ΕΔΕΜ. Η μαζική ριζοσπαστικοποίηση που εκφράζεται με τα εκλογικά ποσοστά της Αριστεράς στην κάλπη της Κυριακής δημιουργήθηκε από τα κάτω, με τους αγώνες μας, όχι μόνο των τελευταίων μηνών, αλλά σε βάθος χρόνου. Είναι καρπός του Δεκέμβρη του 2008, όσο και του Δεκέμβρη του 2014. Έχει ορμή και συνέχεια που δεν ανακόπηκε το 2012, όταν πολλοί θεώρησαν ότι το μαζικό κίνημα πισωγύρισε. Η εργατική τάξη και η νεολαία με τη μαζική αντίστασή τους ήταν, είναι και θα είναι οι πρωταγωνιστές της ανατροπής.

   Η δουλειά που αρχίσαμε δεν πρέπει να μείνει στη μέση. Συγκεκριμένα και όσο αφορά της Χρυσή Αυγή και την ανάδειξη της ως τρίτο κόμμα στη Βουλή έχουμε να σημειώσουμε ότι σε αυτή την περίοδο έχασε, κι όπως δήλωσε στο Έθνος ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής του Αντιφασιστικού Κινήματος στη δίκη της Χρυσής Αυγής, την ευκαιρία της πολιτικής κρίσης της απερχόμενης δεξιάς κυβέρνησης. Τα ποσοστά της έπεσαν σε σχέση με τις ευρωεκλογές αλλά και τις εθνικές του 2012, πιο εντυπωσιακά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η τρίτη θέση που κατέλαβε οφείλεται περισσότερο στην αδυναμία των υπόλοιπων μικρότερων κομμάτων να την ξεπεράσουν. Και πράγματι, η κατάρρευση των επίδοξων διεκδικητών της τρίτης θέσης άφησε το πεδίο για τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι καθόλου αποτέλεσμα της δικής τους ανόδου. Και όλο αυτό είναι αποτέλεσμα των αγώνων του αντιφασιστικού κινήματος και είναι η αφετηρία για να μην αφήσουμε αυτούς τους δολοφόνους να παριστάνουν ότι είναι ένα «νόμιμο κόμμα» δεξιάς αντιπολίτευσης και να συνεχίσουμε τη δράση μας, να οργανώσουμε τις μάχες ενάντια σε κάθε προσπάθεια επανανομιμοποίησης των νεοναζί. Όπως συμπληρώνει ο Θανάσης Καμπαγιάννης «η επικείμενη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι κρίσιμη: οι ψήφοι δεν ξεπλένουν τα ματωμένα μαχαίρια των Ρουπακιάδων και την ηθική αυτουργία του Λαγού, του Κασιδιάρη και του Μιχαλολιάκου, που πρέπει να καταδικαστούν για τα εγκλήματά τους.»

   Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την συγκυβέρνση Τσίπρα-Καμμένου. Και είναι μεγάλο πρόβλημα που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ λησμόνησε ή προσπέρασε, και αυτό είναι χειρότερο, ποιος είναι ο Καμμένος και το κόμμα του. Ένα πλουσιόπαιδο που αναδείχθηκε στον κομματικό σωλήνα της Νέας Δημοκρατίας υπό την προστασία του Έβερτ και του Μητσοτάκη. Από τη δεκαετία του '90 κάτω από τα φτερά του Καμμένου καλυπτόταν όλη η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, βασιλόφρονες, χουντικοί, “μακεδονομάχοι”, “απελευθερωτές” της Βορείου Ηπείρου και όσοι ήθελαν να βάλουν όλη την Αριστερά στη φυλακή μαζί με τη 17 Νοέμβρη. Ο ίδιος ο Καμμένος ήταν βασικός “θεωρητικός” της σύνδεσης του ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατία. Το προεκλογικό πρόγραμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων υποσχόταν να επανέλθουν τα ξερονήσια ως φυλακές, μάλιστα με... ιδιώτη στρατηγικό επενδυτή. Πρότεινε να εφαρμοστούν φυλετικοί διαχωρισμοί στους μετανάστες ανάλογα με το χρώμα και την προέλευση. Οι υπόλοιπες “δημοκρατικές” του προτάσεις ήταν στη θέση των υπουργών να μπουν αστυνομικοί, δικαστές και στρατιωτικοί, να φτιαχτεί οχταετές συμβούλιο εθνικής ασφαλείας που θα έχει ρόλο πάνω από τις κυβερνήσεις και προφανώς δεν θα εκλέγεται. Δεν υπάρχει κάποιο δείγμα γραφής ότι αυτή η πολιτική άλλαξε! Το κόμμα του Καμμένου, πίσω από τον “αντι-μνημονιακό” μανδύα είναι ένα αρρωστημένο προϊόν της κρίσης και της εσωτερικής διαμάχης της Νέας Δημοκρατίας. Αναπαράγει και ενισχύει όλη την εθνικιστική ρητορεία που προώθησε ο Σαμαράς, όπως κάνει και η Χρυσή Αυγή. Είναι το μόνο κόμμα που ψήφισε κατά της άρσης της ασυλίας των νεοναζί βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Πως θα προωθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά νομοσχέδια με έναν τέτοιο σύμμαχο; Δύσκολα ή μπορεί και να μην τα προωθήσει καθόλου. Το να αναδεικνύουν οι ΑΝΕΛ ως κόκκινες γραμμές τις αντιδραστικές θέσεις τους στο «μεταναστευτικό», στα «εθνικά θέματα» και στις «παραδοσιακές αξίες- πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», έρχοναυ σε πλήρη αντίθεση με διεκδικήσεις του κόσμου της εργασίας που πάλεψε για να καθίσουν στο σκαμνί οι Χρυσαυγίτες βουλευτές, για να έχουν οι οικογένειες των μεταναστών δικαιώματα όπως της ιθαγένειας και όχι απελάσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης, για αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και όχι συμμαχίες με το Ισραήλ. Βρίσκονται σε ανοιχτή ρήξη με τις θέσεις και τις πράξεις των βουλευτών του Καμμένου. Και φεύγοντας από τους ΑΝΕΛ και τις ιδέες που πρεσβεύουν, ας μην πούμε για τα οικονομικά ζητήματα όπου η υπουργοποίηση των Σταθάκη και Βαρουφάκη δεν προδιαθέτει για κάποια ουσιαστική αλλαγή. Αν συνυπολογίσουμε τις δηλώσεις Κατρούγκαλου για μια διαφορετική αξιολόγηση ή του Πανούση ότι η Αστυνομία είναι συνδεδεμένη με τη δημοκρατία, τότε μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για που θα κινηθεί η νέα διακυβέρνηση. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε. Αλλά θα επανέλθουμε με νεότερο σχολιασμό πάνω σε αυτό.

   Θα κλείσουμε με ακόμα κάποιες παρατηρήσεις όπως ότι δεν αρκεί να ορκίζεσαι στην τιμή και τη συνείδησή σου ότι θα υπερασπιστείς το Σύνταγμα και τους νόμους. Χρειάζεται να καταργήσεις μονομερώς όλους τους αντιδραστικούς νόμους, τα μνημόνια, τα χαράτσια που επέβαλλαν παράνομα οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Δεν αρκεί να ορκίζεσαι πολιτικά όντας άθεος αν δεν αποδεσμεύσεις την δημόσια παιδεία από την ορθόδοξη χριστολογική αντίληψη κι αν δεν φορολογήσεις την Εκκλησία. Δεν αρκεί να διεκδικείς να υπάρξει διαφάνεια όταν διορίζεις ως υπουργούς πρόσωπα των αντεργατικών μηχανισμών (πρόεδρος ΤΕΕ) ή όταν στελέχη σου έχουν ψηφίσει μνημόνια κι μεσοπρόθεσμα ή αν δεν αφοπλίσεις την Αστυνομία. Δεν αρκούν οι συμβολικές κινήσεις (κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των 200 εκτελεσθέντων κομμουνιστών απ' τους Ναζί) όταν συνεργάζεσαι με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ που ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας των βουλευτών της Χ.Α. Δεν αρκούν τα μέτρα ανακούφισης ή η κοινωνική αλληγγύη αν δεν διαγράψεις το χρέος. Κι επειδή δεν θέλεις να το κάνεις, να γιατί πρέπει να το κάνει το εργατικό κίνημα! Στις δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς πέφτει το βάρος να αναλάβουν το ρόλο της δύναμης που προωθεί τη δικαίωση των προσδοκιών που εκφράστηκαν τόσο σαρωτικά στις κάλπες.  Για να έχει, όπως λέγαμε και προεκλογικά, η ελπίδα της ανατροπής συνέχεια! Καμία αναμονή λοιπόν!


επίσης:

1) Και στις εκλογές και στους αγώνες να κάνουμε αντικαπιταλιστικές ανταρσίες
2) Το 2015 να γίνει χρονιά αντικαπιταλιστικής ανατροπής
3) Πρωτοχρονιά στα ελικόπτερα
4) Οι πολιτικές εξελίξεις και η Αριστερά σήμερα