επισημάνσεις σε εκδήλωση στα Χανιά: όχι στον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, καμία ελληνική συμμετοχή

επισημάνσεις σε εκδήλωση στα Χανιά

όχι στον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, καμία ελληνική συμμετοχή

γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Με μεγάλη επιτυχία και με τη συμμετοχή αρκετών ατόμων από τους χώρους δουλειάς και τα κινήματα πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 29/10 αντιπολεμική εκδήλωση στα Χανιά για τον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή αλλά και για τον ρόλο της ελληνικής συμμετοχής που διοργάνωσε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και η εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη, με ομιλητή τον Γιάννη Σηφακάκη.

Μια εκδήλωση γεγονός για την πόλη των Χανίων που ανέδειξε την πραγματική φύση της συγκεκριμένης επέμβασης βάζοντας την ανάγκη να βγει μπροστά το αντιπολεμικό κίνημα. Ο εισηγητής επεσήμανε "ότι είναι απαραίτητο σε αυτή την συζήτηση να επιστρέψουμε σε θεμελιώδη ζητήματα όπως τι είναι ο ιμπεριαλισμός (τελευταίο στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού) και στα ζητήματα που ανέδειξαν οι Λένιν και Μπουχάριν για την ανισομερή ανάπτυξη του καπιταλισμού, για τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στις διάφορες δυνάμεις, για τη συγχώνευση των στρατιωτικό-πολιτικών με τους οικονομικούς ανταγωνισμούς και για την εξέλιξη τους σε γεωπολιτικούς". Επίσης, παρουσιάστηκε ο ρόλος του κράτους ο οποίος είναι να προστατεύει τις εθνικές αστικές τάξεις στις συγκριμένες συγκρούσεις ενώ επισημάνθηκε ότι η συμβολή του Τρότσκι σχετικά με τις αναδυόμενες και ανισομερείς διαδικασίες στον ιμπεριαλισμό είναι μια πολύτιμη θεωρία για να εξηγήσουμε τι έγινε και τι γίνεται σε αυτά τα ζητήματα. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε η θέση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού 11 χρόνια μετά τις επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, ο ρόλος των καθεστώτων στην περιοχή, οι ρωγμές που δημιούργησαν η Αραβική Άνοιξη και οι εξεργέσεις καθώς και ο ρόλος της οικονομικής κρίσης.

Ο ρόλος της ελληνικής συμμετοχής στην συγκεκριμένη επέμβαση, ο ρατσισμός και η καλλιέργεια ενός κλίματος ισλαμοφοβίας καθώς και η ανάπτυξη συμμαχιών ανάμεσα σε Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ-Αίγυπτο, αναπτύχθηκαν διεξοδικά ενώ επισημάνθηκε ότι η αντιμετώπιση του πολέμου δεν γίνεται να στηριχθεί στην νίκη των Κούρδων στο Κομπάνι αλλά μόνο εάν έρθουμε σε σύγκρουση με την προσπάθεια σταθεροποίησης της αμερικάνικης παρέμβασης στη περιοχή. "Η μόνη αντιμετώπιση, συμπλήρωσε ο ομιλητής, που μπορεί να υπάρξει δεν είναι άλλη από την ενότητα των εργατών από τα κάτω, διεθνώς και χωρίς εμπόδια, η άρνηση συνεργασίας με αντιδραστικά καθεστώτα και κυβερνήσεις καθώς και να εναντιωθούμε στην υποκατάσταση του αγώνα είτε εδώ, είτε στη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτά χρειαζόμαστε τα κατάλληλα αιτήματα (όχι στον νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, καμία ελληνική συμμετοχή) και να βαδίσουμε στο δρόμο που έδειξε η Γάζα και το Παλαιστινιακό κίνημα, όπου οι πρόσφατες διαδηλώσεις αναθέρμαναν το κίνημα στους δρόμους, το οποίο ενισχύει την αδυναμία των περιφερειακών δυνάμεων να εξασφαλίσουν την ηγεμονία των Αμερικανών. Η μόνη λύση είναι η εργατική τάξη να βρεθεί ενάντια στις ΗΠΑ, τον ιμπεριαλισμό, την ακροδεξιά και την Ρωσία (για αυτό είναι αναγκαίο να μην έχουμε μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τα γεγονότα στην Ουκρανία), κάνοντας πράξη το σύνθημα ότι στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός και εκεί να δώσουμε τη μάχη."

Ακολούθησαν τοποθετήσεις που άνοιξαν όλα τα ζητήματα (ελληνικός ιμπεριαλισμός, Κύπρος, η Ουκρανία σήμερα, ο ρόλος της τάξης, η ανάγκη για το χτίσιμο της Διεθνιστικής Αριστεράς απέναντι στον εθνικισμό των αρχουσών τάξεων) και έκλεισε με την κοινή διαπίστωση ότι η συζήτηση βοήθησε στο ξεκαθάρισμα όλων των μπερδεμένων απόψεων και με τη βεβαιότητα ότι μπορεί να συμβάλει με τον τρόπο της στην ενδυνάμωση του αντιπολεμικού κινήματος.

φωτογραφία: Μ.Φ