Σχολιασμός - Οι πλατείες στο επίκεντρο. Σύνδεση με τους απεργιακούς αγώνες, η Αριστερά κι η εργατική τάξη.

Με αφορμή τις συζητήσεις σε πλατείες και διαδικτυακές ομάδες αγανακτισμένων για την διάδοση και επικοινωνιακή σύνδεση τους με το σύνολο του κινήματος, το ζήτημα των απεργιών, της κατασταλτικής βίας και της Αριστεράς μερικές πρόχειρες σκέψεις.
1. Τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν χωρίς αμφιβολία τρόπο επικοινωνίας και ενημέρωσης που το κίνημα αξιοποιεί. Αποτελεί λάθος όμως να αναδειχθούν ως την μόνη εναλλακτική παρέμβασης στην επικοινωνία των αποκάτω. Πρώτα από όλα για πρακτικούς λόγους όπως την αδυναμία πρόσβασης στο σύνολο των χώρων δουλειάς η οποία, αυτό αποδεικνύεται και στην πράξη, συντελείται με τους "παραδοσιακούς" τρόπους της προκύρηξης, του κλιμακίου εργαζομένων, της ενημέρωσης δηλσδή από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν είμαστε εικονικοί άνθρωποι να ζούμε και να επικοινωνούμε μέσω του διαδικτύου - το αξιοποιούμε όμως ως εργαλείο. Η άμεση επικοινωνία μεταξύ μας μπορεί να οδηγήσει στην άμεση κινητοποιησή μας.
Στην Αίγυπτο, όπου το δικό της παράδειγμα ακολουθούμε στις πλατείες, τα κοινωνικά δίκτυα αναμφίβολα ήταν ένας κρίκος στην μεγάλη αλυσίδα της κινητοποίησης μέσα στις εργατογειτονιές, τα λιμάνια, τα εργοστάσια κλώστουφαντουργίας και λειτούργησε παράλληλα κι αλληλένδετα με την "παραδοσιακή" δράση των Αιγύπτιων εργατών.
2. Είναι πολυ σημαντικό επίσης ότι στο κίνημα των πλατειών συμμετέχει πολύ νέα πολιτικοποίηση αλλά και κόσμος που όλη αυτή τη χρονιά δίνει τις απεργιακές του μάχες ενάντια στο Μνημόνιο - που έχει δεχθεί την τρομοκρατία των αρχών, θανάσιμους τραυματισμούς κτλ. Η βια εξάλλου χρησιμοποιείται για να καταστείλει την αγωνιστική διάθεση των μαζών, ειδικά τώρα που το σύστημα πνέει τα λοίσθια. Επίσης, είναι απαραίτητο να διαχωρίσουμε την "βία" των πολιτών προς το πολιτικό κι οικονομικό σύστημα από την βίαιη καταστολή της εξουσίας (αστυνομία, στρατός,φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις) και την βίαιη επίθεση της άρχουσας τάξης σε δικαιώματα κι ελευθερίες. Ας μην ξεχνάμε την μεγάλη περίοδο της καταστολής εδώ στην Ελλάδα (Δεκέμβρης του '08, Κερατέα μέχρι την πρόσφατη πανεργατική και τα ρατσιστικά πογκρόμ της Χρυσής Αυγής) εως την Ισπανία, όπου χτύπησαν τους αγανακτισμένους της Βαρκελώνης και την Συρία με την ένοπλη καταστολή των τανκς.
3. Θέλει την προσοχή όλων μας η αντιμετώπιση των νέων δεδομένων στο αντιμνημονιακό μέτωπο (απεργίες των αποκάτω κόντρα στην συνδικαλιστική περιχαράκωση των αγώνων - πλατείες - κινήματα πόλης) ώστε να μην οδηγήσει σε διάσπαση του αγώνα μας.  Η αστική τάξη, κακά τα ψέματα, είναι και μας αντιμετωπίζει οργανωμένη - άσχετα με τους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς... Ας οργανωθούμε και εμείς για να σαρώσουμε τα μνημόνια της χρεοκοπίας μια ώρα αρχίτερα, χωρίς να υποτιμάμε κανένα κομμάτι του αγώνα.
4. Η Αριστερά με τις δυνάμεις της, την εμπειρία και με τις προτάσεις της εξόδου από την κρίση κι αντιμετώπισης του χρέους (διαγραφή του κι όχι αναδιάρθρωση, στάση πληρωμών του χρέους κι όχι στις ανάγκες μας, εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο) μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο, ως κομμάτι της τάξης, για την νίκη αλλά μπορεί να μάθει κι από την κίνηση αυτού. Μην είμαστε ταγμένοι συλλήβδην εναντιά της...Ο κόσμος "της" έχει όρεξη για πάλη - ήδη παλεύει, σε ΔΕΚΟ, ιδιωτικό τομέα και το αποδεικνύει καθημερινά. Θα επιτρέψουμε αυτή την διάσπαση του εργατικού μας μετώπου; Ούτως η άλλως, η εργατική τάξη σε Ελλάδα κι εξωτερικό είναι αρκετά προχωρημένη (έδιωξε έναν Μουμπάρακ, συνεχίζει τις επαναστάσεις στο Μαγκρέμπ, ξεσηκώνεται στο Ουισκόνσιν, διαλύει τις βεβαιότητες των από πάνω ...). Είναι επίσης πολύ συνειδητή και ικανή να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι... Παγκοσμίως βγαίνει μπροστά να επιτελέσει το έργο και καθήκον της ως ιστορικός νεκροθάφτης του καπιταλισμού. Είναι η ευκαιρία της!
Ας μην τις βγάλουμε τα μάτια διαχωρίζοντας την Αριστερά από το σύνολο της εργατικής τάξης (και μια σημείωση - πραγματική ηγεσία της Αριστεράς είναι ο κόσμος της και η ενότητα βρίσκεται στον δρόμο) ή ξεχωρίζοντας ως διαφορετικό σώμα το απεργιακό κίνημα από τις πλατείες... Ίσα - ίσα αν περάσει, που πρέπει να περάσει η δυναμική των πλατειών σε κάθε εργατικό χώρο για να προχωρήσουμε με απεργίες διαρκείας μέχρι την οριστική νίκη - και πάλι θα ανατρέξουμε στην Αίγυπτο..., τα αποτελέσματα κι οι εξελίξεις θα είναι συντριπτικά υπέρ μας.

Ε.Μ
10/6/2011