Όχι στην αναπηροφοβία, όχι στον στιγματισμό

Όχι στην αναπηροφοβία, όχι στον στιγματισμό

σχόλιο: Ειρηναίος Μαράκης

Με αφορμή μια αφίσα που δημοσιεύεται και κοινοποιείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και που επισυνάπτουμε στη συνέχεια): Η λέξη που (υποτίθεται ότι) ψάχνουμε είναι ο ανάπηρος, φυσικά. Καμία άλλη δεν έχει θέση εκεί. Δεν χρειάζεται να προασπίζουμε την περιθωριοποίηση μέσω των λέξεων. Ο ανάπηρος δεν είναι βρισιά ή κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε.
Το ίδιο το αναπηρικό κίνημα, που αγωνίζεται ενάντια στον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση, αυτή τη λέξη χρησιμοποιεί. Η χρήση της λέξης άνθρωπος στη θέση του ανάπηρου, ακόμα κι αν γίνεται -δεν αντιλέγω- με θετική διάθεση, δεν παύει να είναι υποκριτική και ψευδής. Εκφράζει οίκτο κι όχι πραγματικό ενδιαφέρον για τα ζητήματα, αναπαράγοντας ένα ωραιοποιητικό λόγο που όμως απέχει από την πραγματικότητα. Το ίδιο ισχύει και με τους όρους 'ειδικές ανάγκες' κι 'ιδιαίτερες ικανότητες'. Και η λέξη 'καροτσάκι' που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το αναπηρικό αμαξίδιο λειτουργεί επίσης κακοποιητικά: οι ανάπηροι δεν είναι προϊόντα στο σούπερ μάρκετ, ούτε μωρά που χρειάζονται τη δική μας φροντίδα, εμάς των αρτιμελών...
Με απλά λόγια έχουμε μια έκφραση μισαναπηρισμού: μια ρατσιστική κι ελιτίστικη αντίληψη που με τη βία οδηγεί στην εξαφάνιση μιας υπαρκτής ταυτότητας αντί της προάσπισης της ορατότητας των ανάπηρων ανθρώπων. Λύση σ' αυτούς τους διαχωρισμούς είναι μόνο οι κοινοί αγώνες του εργατικού κι αναπηρικού κινήματος ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας Υγείας και σε κάθε είδους διαχωρισμό μέσα στην εργατική τάξη και τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα όπως ακριβώς ενός τέτοιου είδους διαχωρισμός είναι η διάκριση, η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός κάποιων ανθρώπων λόγω της σωματικότητας τους.